امروز قرار بود سمینار ویژه ای در سرن برای ذره خدا برگزار شود.
۴۰کلاغ به نقل از نارنجی:حال دانشمندان CERN اعلام کرده اند: آنها ذره جدیدی را یافته اند که با مدل استاندارد بوزون هیگز با اطمینان ۵ سیگما (احتمال بروز خطای یک به ۹ تریلیون) سازگار بوده و همخوانی دارد. اطلاعات جمع آوری شده از آزمایشات CMS و ATLAS در ذره کوب بزرگ سرن، نشان از وجود ذره ای در دامنه جرم ۱۲۶Gev دارند. جوی اینکاندلا سخنگوی CMS شرح می دهد که «این به طور قطع یک ذره جدید است. ما می دانیم که این باید یک بوزون باشد و در واقع سنگین ترین بوزونی که تا کنون پیدا شده.»
نکته: یک سیگما برابر احتمال ۶۸‪.‬۳ درصد، دو سیگما ۹۵‪.‬۴ درصد و سه سیگما ۹۹‪.‬۷ درصد است.
با اینکه هنوز دنیا فاصله بسیار زیادی تا یک تصویر کامل از جهان هستی دارد، ذره کشف شده با تهیه شواهد بسیار قوی درباره چیزی که آن را تقارن electroweak می نامند، حفره اصلی و بسیار مهم مدل استاندارد فیزیک ذره را پر می کند. electroweak در واقع تقارن یا برهمکنش میان نیروی هسته ای ضعیف و نیروی الکترومغناطیسی است. برای کارکرد صحیح تئوری، در واقع ذرات حامل نیرو نباید هیچ جرمی داشته باشند، اما در حقیقت این موضوع بارها با نتایج آزمایشات تجربی به سٌخره گرفته شده است. مکانیسم هیگز توضیح می دهد که چگونه ذرات این جرم را به دست می آورند. و کشف بوزون هیگز در واقع تاییدی بر کارکرد صحیح این مکانیسم است.

علی رغم تمام شور و هیجانی که این کشف در دنیای فیزیک ایجاد کرده، دانشمندان سرن ترجیح می دهند هنوز از آن با عنوان نتایج مقدماتی یاد کنند. و اضافه می کنند که این اطلاعات و یافته ها بر پایه داده های جمع آوری شده در دو سال گذشته، بنا شده اند و هنوز برخی داده های جدید دو آزمایش CMS و اطلس به طور کامل آنالیز نشده اند.
بالاخره یک برنامه جستجوی شکار ۴۵ ساله به نتیجه رسید. خب، باز هم به سوال دیروز برمی گردیم که این موضوع برای ما چه معنی می تواند داشته باشد؟ جهان همانند گذشته و همیشه به کارکرد خود ادامه خواهد داد، ستارگان و کهکشان ها هم متولد شده و خواهند مرد. اما تفاوت اینجا است که حالا ما اطمینان بیشتری داریم که می توانیم تار و پود این پارچه را بهتر بشناسیم.
چرا به بوزون هیگز‪،‬ ذره خدا می گویند؟
نام مستعار جالب ذره خدا (God Particle) برای این ذره گریزان، توسط دانشمند برنده جایزه نوبل، لئون لدرمن برای عنوان کتابش انتخاب شد. البته وی به مزاح می گوید ابتدا می خواسته نام آن را ذره نفرین شده (Goddamn Particle) بگذارد، زیرا هیچ کس نمی توانسته آن را پیدا کند!
وی دلیل انتخاب آن را اهمیت بسیار فراوان آن می داند، زیرا طبق نظریات علمی، این ذره همه جا را در بر گرفته و تمام فضا و کیهان را پوشانده است.
 

دانشمندان چگونه به دنبال بوزون هیگز می گشتند؟
در هجده ماه گذشته دانشمندان جستجو برای ذره هیگز را با به هم کوبیدن پروتون ها با انرژی بسیار بالا در ذره کوب (برخورد دهنده) ۱۰ میلیارد دلاری که در مرکز سرن ژنو قرار دارد، ادامه داده اند. درون LHC که ۱۰۰ متر زیر زمین بوده و یک تونل ۲۷ کیلومتری است و قویترین برخورد دهنده ای است که تا کنون ساخته شده، تصادف پروتون های پر انرژی، مجموعه ای از ذرات کوچکتر را پدید می آورد که دانشمندان تمام آنها را بررسی می کنند و به دنبال یک نشانه می گردند که وجود بوزون هیگز را نشان دهد.
آرچر می گوید: «شما تنها امیدوارید که یک جایی در این تصادم ها چیزی را ببینید… شاید به نوعی یک اتفاق آماری.» در واقع بوزون های هیگز بسیار فرّارند، لحظه ای به وجود می آیند و بلافاصله به سرعت نابود می شوند. به گفته آرچر، دانشمندان در سرن تنها می توانند بازمانده های فراپاشی بوزون هیگز را مشاهده کنند.